گستره ی قابل توجهی از اصطلاحات آشنا برای شرح آن دسته از مکان هایی که در آنها انواع نوشیدنی و غذا در طول روز یا شب سرو می شود وجود دارد. اصطلاحات کافه تریا، کافه و کافی شاپ همگی در اشاره به طیف مکان هایی به کار می رود که معماری و سبک دکوراسیون داخلی آنها بر اساس نوع نوشیدنی و غذا که سرو می شود چیدمان می شوند. این نمود از یک سو تعیین کننده ی یک موقعیت نسبتا جدید است که در آن زمانی که یک فرد یا گروهی از افراد تصمیم می گیرند که نوشیدنی میل کنند و همزمان گپ و گفت و گوی کوتاهی هم داشته باشند، می توانند مکانی مناسب رده ی سنی و یا متناسب با گروه اجتماعی و فرهنگی خود انتخاب کنند و از سوی دیگر، تعیین نامهای مختلفی برای این مکان نشان می دهد که طراحان دکوراسیون داخلی تلاش می کنند ویژگیهای متنوع نوشیدنیها و غذاهایی که در این محل مذکور عرضه می شود را پر رنگ تر سازند.
شاید در بیست سال اخیر ماهیت "پیوند میان گروه های مختلف" دلیلی برای تجربه های فراوان در شکل گیری طراحی داخلی کافه و کافی شاپ و مکان های جمعی در قالب طرح های اولیه، نحوه ی چیدمان آنها، سبک و آرایش آنها باشد. تکامل تدریجی در این حوزه به صورت پیوسته بوده و بدیهی ست که این تکامل، سایر مکان های جمعی را نیز شامل می شود. مکان هایی همچون رستوران که در آنها راه حل های معماری در مقایسه با مکان هایی که افراد تنها به منظور نوشیدن در آنجا متوقف می شوند، نقش مهم تری را ایفا می کنند.
از دهه ی 1980 به بعد، طراحان دکوراسیون در ارتباط با این مکان ها به عنوان مراکزی که دارای تاثیرگذاری اجتماعی بر نحوه ی رفتار افراد جامعه بوده، برخورد می کنند؛ در این مکان ها انواع تنظیمات استاندارد معماری –همچون پرده ی پشت صحنه در تئاتر- به کار می رود تا زمینه ای مناسب برای گردهم آیی های اجتماعی فراهم آورند. بنابراین باید توجه داشت که این مکان ها به طور عمده جهت مطابقت با ایده ی اجتماعی گروه مخاطب(کاربران) طراحی می شوند و همین امر می تواند دستاویز یا بهانه ای برای معرفی عناصر منعطف طراحی به طیف گسترده ای از مخاطبان عام و خاص باشد. از یک دیدگاه چنین بیان می شود که دقیقا بعد از طراحی کافه ی کاستس (Café Costes) توسط فیلیپ استارک، این مکان به عنوان یک معیار –حداقل در قالب گرایش های وابسته به سبک- قلمداد شد و این دسته از مکان های جمعی تبدیل به کارگاههای طراحی شدند؛ همین جا بود که ایده های عمومی که ناشی از مبله کردنهای سفارشی با بلندپروازیهای نسبتا سطحی بود، به سرعت جای خود را در این عرصه باز کرد. در حال حاضر طراحان داخلی و دکوراسیون به عنوان کارشناسان و صاحب نظرانی هستند که عقاید جدیدی در حوزه ی سلیقه را مطرح و آخرین تغییرات در ارتباط با سبک و شیوه های رفتار اجتماعی را بیان می کنند. بدین سان طراحی کافه به مرحله ای از تولید متمرکز و نوسازی وارد شد که تا کنون هیچ نشانه ای از تضعیف در آن نمایان نیست.
ترجمه: مهسا کامی شیرازی
منبع: سایت معماری و دکوراسیون داخلی شاه توت
این کار طراحی دکوراسیون منزل مربوط به آتلیه (dnd) یک تجربه ی معماری در هند است. نام کار ساختمان دینش میل بانگالاو است که در بارودایِ هند در بیرون شهر وادودارا واقع شده است. آنها جریان مینیمالیسم را به عنوان راهنمای خود به کار بردند و یک فضای شفاف با هندسه ساده ایجاد کردند تا ساختمان بتواند با محیط اطراف خود ارتباط ایجاد کند. فضای اطراف پوشیده از پوشش گیاهی و فضای سبز است و این پوشش گیاهی تا اندازه ممکن باید حفظ شود در حالی که در هنگام ساخت خانه، این جنبه باعث تغییرات زیادی در طراحی میشود.
خانه و دکوراسیون داخلی آن باید مکانی برای خانواده و مراقبت از نیازهای آنها با توجه به قابلیت های ارائه شده اش باشد، به گونهای که طراحان معماری و دکوراسیون منزل یک ایوان با طره سفید از مسیر اتومبیل رانی اصلی قرار دادند که از میان یک راهرو طولانی به تمام فضاهای دیگر منتهی می شود. سه ایوان بیرونی وجود دارد که هر کدام یا به اتاق نشیمن و یا به اتاق خواب راه دارند و به عنوان الحاقات نیمه باز این فضاها هستند. قسمت بیرونی نیز با استخر بزرگی که تا فضاهای نشیمن کناری و اتاق خواب اصلی به منظور تأمین هوای خنک در هنگام نیاز تعریف میشود و استخر نیز در کناره چمن قرار دارد در نتیجه عنصری است که فضای داخلی را به فضای بیرونی مرتبط می کند.
همچنین تراسی وجود دارد که میتوان از طریق یک راه پله خارجی به آن دست یافت و آن شامل جکوزی و نمای فوق العاده ای از جنگل مجاور است و در نتیجه تمام قابلیت های مورد نیاز یک خانه را برای ساکنین فراهم میکند.
تهیه و ترجمه: تحریریه گروه معماری و دکوراسیون داخلی شاه توت